Ağaç oyma, tarihçesi asırlar öncesinde dayanan ve Anadolu Selçuklu döneminden başlayarak Osmanlı döneminde doruğa çıkan ağaç oyma sanatı, günümüzde de eski geleneksel ölçülerinden taviz vermeden süreğen ince işçilik ve sanat gerektirmektedir. Ağaç oyma tekniği ile geçmişten günümüze değin pek çok eser müzelerde miras olarak bizlere kadar ulaşmıştır. Özellikle ağaç materyaller ile uygulanan ağaç oyma sanatı zaman içerisinde farklı ve değişik teknikler ile oldukça zenginleştirilmiştir. Bular arasında yüksek kabartma ve alçak kabartma adı verilen usullerle uygulanmaktadır. Alçak kabartma adı verilen usulde şekiller veya biçim sert bir oyma aleti ile yapılmaktadır. Yüksek kabartma adı verilen usulde ise geçme ve şebeke diye bilinen üsluplar ile yapılmaktadır. Bu oyma işlemine ise heykelcilik olarak da bilinmektedir. Şebeke uygulamasında ise biçimler oyularak ağaçtan çıkartılarak oluşturulur. Bu uygulamada en önemli kural kullanılacak ağacın oldukça sert bir yapıya sahip olmasıdır. Ağaç oyma sanatı, oymayı yapan kişinin el becerisine ve zevkine bağlı olarak özellik kazanmaktadır. Bu nedenle çok ince ve zarif detaylarla hazırlanan motifler büyük oranda titizlik gerektirmektedir. Ağaç oyma işi ile uğraşan kişi kullanacağı ağacı büyük özenle seçmelidir ve genellikle ağacın pürüzsüz ve oldukça sert bir yapıda olması yapacağı oyma işleminde daha güzel ve olumlu sonuçlar almasına neden olacaktır.