Greyfurt ağacı (Citrus paradisi), kökeni tam olarak bilinmemekle birlikte, genellikle Güneydoğu Asya'ya, özellikle Himalayalar'ın eteklerine dayandırılmaktadır. Narenciye yetiştiriciliği ilk defa M.Ö. 800 ve 500 yılları arasında Hindistan ve Çin'de görülmüştür. Çin, birçok meyve çeşidinin anavatanı olarak kabul edilmektedir.

Kökleri Karaipler'e dayanan greyfurt ağacı, 17. yüzyılda ilk defa Barbados'ta ortaya çıkmıştır. Daha sonra Portekiz'e getirilmiş ve ülkemizde ise Ege ve Akdeniz bölgelerinde yaygın olarak yetiştirilmeye başlanmıştır. Greyfurt ağacı 4-6 metreye kadar uzayabilen, derin kök yapısına sahip, dik ve düz gövdeli bir ağaçtır. Koyu yeşil, parlak ve pürüzsüz yüzeyli iri yaprakları bulunmaktadır. Kışın yaprağını dökmeyen greyfurt ağacı, ilkbaharda beyaz renkli, hoş kokulu, iri çiçekler açar ve salkımlar halinde çiçeklenir. Sonbaharda olgunlaşan ve portakaldan iri olan meyveleri, alt ve üstten basık ve yuvarlak şeklindedir. Çeşitlerine göre iç kısmı sarı, kırmızı ya da pembe renklidir.

Greyfurt meyvesi, tüm dünyada hoş, ferahlatıcı tadı ve suyu ile sevilen bir meyvedir. Kalorisi oldukça düşüktür, ancak iyi bir potasyum, flavonoid, suda çözünen lif, C vitamini ve folik asit kaynağıdır. İçerdiği pektin maddesi sayesinde kolesterolü düşürmektedir. Greyfurttaki bir flavonoid olan naringenin, kandaki eski hücrelerin temizlenmesini sağlar. Pembe renkli olan meyve etindeki likopen, kalp hastalığı, kanser ve göz hastalığı için çok faydalıdır.

Greyfurt meyvesi, bazı ilaçlarla beraber kullanıldığında ciddi yan etkilere neden olabilmektedir. Bu etki bazı durumlarda 24 saat kadar sürebilir. Eğer düzenli olarak bir ilaç alıyorsanız veya o sırada ilaç kullanılıyorsa, doktorunuza danışmadan greyfurt yememeli veya suyunu içmemelisiniz.

Tüm turunçgiller ağaçlarına uygulandığı gibi, greyfurt ağaçlarına da şekil ve ürün budamaları uygulanır. Şekil budamasına, ağaçların ürün vermesiyle birlikte başlanır. Greyfurt ağaçlarının budanması ustalık gerektirir. Bu nedenle budama işlemlerinin greyfurt ağacını iyi tanıyan kişiler tarafından yapılması iyi sonuç vermektedir. Ağaçta kurumuş, yaralanmış, yaşlanmış dallar, berelenmiş ve ezilmiş dallar kesilip çıkarılmalıdır. Ayrıca obur dalların da ayıklanıp budanması gerekmektedir.

Greyfurt ağaçları meyveyi büyük oranda taç içerisinde verir. Bu nedenle iç dallara ışık girmesi için seyreltme yapılmalıdır. Etek dallarının yere değmemesi için uçlarının alınması gerekir. Greyfurt ağacı yaşlandığında tepede seyreltme yapılmalıdır.

Uç kurutan hastalığına hassas olmalarından dolayı yaz aylarında budama yapılmamalıdır. Dikim sırasında budaması yapılan fidan, 2-3 yıl budama istememektedir. İlk 2-3 yıl sadece dalların alt kısmından çıkan sürgünler alınmalıdır.

Greyfurt ağacı fidanı meyveye yatıncaya kadar yalnız ana dallara ve ana dallardan çıkan diğer dalların budanması gerekir. Özellikle dikine büyüyen obur dallar büyümeden kesilmelidir.

Greyfurt ağacı, sıcak ve nemli iklimlerde en iyi şekilde yetişir. İyi drene edilmiş toprakları sever ve tuzlu topraklara karşı hassastır. Ayrıca, greyfurt ağaçları genellikle hastalıklara ve zararlılara karşı dirençlidir, ancak düzenli olarak kontrol edilmeleri önemlidir.

Greyfurt ağacı, hem meyvesiyle hem de ağaç yapısıyla dikkat çeken, özel bakım ve bilgi gerektiren bir bitkidir. Doğru bakım ve budama yöntemleriyle, bu ağaçtan yüksek verim almak mümkündür. Greyfurt meyvesinin sağlık açısından faydaları göz önünde bulundurulduğunda, bu ağacı yetiştirmek oldukça değerli bir uğraş olabilir.