Güller, çok yıllık çalı formunda yarı odunsu bitkilerdir. Rosa cinsinden olan güller, kapalı tohumlu ve çift çenekli bitkiler ailesine girer. Hızlı büyürler. Yılın belli dönemlerinde birkaç defa yapılacak budama ile bitki içine daha fazla ışık ve hava girmesi sağlanarak daha kaliteli çiçekler elde edilir.

Milattan önce 500'lerde Çinliler tarafından kültürlemesi yapılan güller, Babil ve Yunan uygarlıklarında da sevilerek yetiştirilmiştir. Gül ağaçları çalı formu dışında birçok farklı formda yetiştirilmektedir. Bu formlar arasında sarılıcı, tırmanıcı ve yayılıcı tipler bulunur. Kış aylarında 2 aylık bir dinlenme dönemine girerler ve günde 6 saate yakın güneş gören yerlerde daha verimli olurlar. Güneş dışında diğer önemli faktör esintilerdir. Hafif esintilerin olduğu yerlerde daha sağlıklı yetişirler. Güller için en iyi çoğaltma zamanı dinlenme dönemine girdiği kış sonu ve ilkbahar başıdır. Bahçe düzenlemesinin vazgeçilmezi olan gül ağaçları, kültürlemeler sonucu minyatür olarak yetiştirilmekte ve saksı bitkisi olarak da balkonlarda yetiştirilebilmektedir. Bahçe bitkisi olarak yetiştirildiğinde merkezinden her yöne 1 metre mesafe bırakılmalıdır. Gül ağacı yetiştikçe yukarı ve etrafına doğru 1 metrekarelik alana ihtiyaç duyacaktır.

Sanatın birçok alanında kendine yer bulan gül ağaçları ve güller, dini inanışlar içinde de önemli bir yere sahiptir. Anadolu ve İran'da gül ağaçlarının kutsal bir yanı olduğuna inanılır. Hıdrellez günü gül ağacı yapraklarına dilek asmak, dibine de yıl boyunca bereket getirsin diye küçük bir miktar bozuk para gömmek çok eski gelenekler arasında yer alır.

Killi ve kumlu toprakları seven güller, hiçbir konuda aşırılığa kaçmayan bir toprakta iyi yetişir. Saksıda yetiştirilen güller için de suyu iyi süzen topraklar seçilmelidir. Toprağı gübreden mahrum edilmemelidir. Doğal gübreler içinde en iyisi sığır, keçi ve koyun gübreleridir. Tek yönlü besin içeren suni gübreler çiçeğe zarar verebilir. İlkbahar ve yaz başında yılda iki defa toprağı gübrelemek gerekir.

Normal topraklarda üst yüzeyi hafif kuruyana kadar su isteği olmaz. Killi topraklarda ise üst yüzeyi tamamen kuruyana kadar sulanmamalıdır. Aşırı sulama, killi topraklarda gül ağacının köklerinde çürümeye neden olur. Sulama saatleri de güneşin toprağa dik vurmadığı sabah ve öğleden sonra saatlerinde yapılmalı, fakat gece saatleri ile tam güneş vuran saatlerinde sulama yapmaktan kaçınılmalıdır. Gece yapılan sulamalar, ağacın köklerinde mantar, çürüme; yapraklarında ise paslanma ve küllenme gibi hastalıklara neden olur. Güneş dik vurduğunda yapılan sulama ise kökleri yakacaktır.

Farklı gül ağacı türlerinde budama farklılıklar gösterir. Tırmanıcı ve sarılıcı güller 2-3 yılda bir budanırken, her mevsim çiçek veren kültür gülleri ise her çiçeklenme sonunda budanmalıdır. Minyatür güller çok sık budama gerektirmez; çiçeklenme sonunda sıkışıklığa yol açan sürgünlerin alınması ve kurumuş dalların temizlenmesi yeterlidir. Solmaya yakın çiçekler de bitki üzerinden alınmalıdır. Aksi takdirde bitkinin gücünü düşürerek yeni çiçeklerin oluşumunu geciktirirler.